Ga naar hoofdinhoud

Hoe Huis ten Bosch ook ingericht had kunnen worden

Prachtig hoor, dat nieuwe Huis ten Bosch van Willem en Máxima. Geweldige kunst op de wanden en (bijna) overal ongelofelijk prachtige verlichting. Op maar één punt gaat het eigenlijk best wel mis met de inrichting van Huis ten Bosch en dat zijn de meubels. En dan met name de stoelen! Wát een lelijke stoelen hebben Wim en Max! Ik laat zien hoe Huis ten Bosch ook ingericht had kunnen worden en met louter Dutch Design. Tijd voor een binnenkijker in de koninklijke stede van Neerlands koning en koningin.

De vestibule

Vestibule

We beginnen onze tour in de Vestibule. Ongelofelijk indrukwekkend is hier de geweldige keuze voor de ‘kroonluchter’ van Studio Drift, de Fragile Future III. Dit adembenemende lichtobject wordt nog indrukwekkender als je hem goed bekijkt. Ieder lampje is namelijk voorzien van tientallen paardenbloem zaadjes, die de lichtbron net genoeg afschermen om een prachtig zacht licht af te geven.

Was er geen geld meer en moest er daarom maar een hoesje gestikt worden voor over de oude keukenstoelen?

Pluspunten

Douze points voor dit geweldig gekozen alternatief voor de antieke kroonluchter. (Waar Huis ten Bosch waarschijnlijk een overvloed van op zolder heeft staan.)

Minpunten

Tien punten aftrek voor die belachelijke stoelen tegen de wand. Op deze foto kun je het net niet zien maar ik kan je verklappen dat aan de andere kant van beide console tafels nog zo’n stoel met zo’n knullig hoesje staat.  Why? Was er geen geld meer en moest er daarom maar een hoesje gestikt worden voor over de oude keukenstoelen?

Wat ze wel moeten doen

In zo’n enorm project zou je, juist voor die ontvangstzalen, natuurlijk los moeten gaan op Dutch Design. Ik zou die consoletafels eigenhandig naar zolder sjouwen en beide ‘zitjes’ vervangen voor spul uit de Clay collectie van Maarten Baas. De Plain Clay Console zou hier kunnen shinen met aan weerszijde de Clay dining chair. In brons, wel te verstaan. Op de bovenste foto heb ik ze alvast neergezet. Heb ik gelijk? Dacht het ook! ;)

 

Ik zeg: Op marktplaats ermee!

Baksteen wand goes next level in de DNA-salon!

DNA salon

Dan de DNA-salon. Mijn absolute favoriet. Vergeet de baksteenwand in je huis, maak een afbeelding van je eigen DNA in steen! Dit kunstwerk is van Jacob van der Beugel. Hij maakte een complex puzzelwerk van 60.000 verschillende soorten en kleuren baksteentjes. “Het ritme van de steentjes weerspiegelt fragmenten van het dna van de bewoners van het huis”, aldus de uitleg.

Detail van de steentjes.

Pluspunten

Douze points voor deze baksteenwand. De wand lijkt af en toe wel goud te weerspiegelen.  Ook punten voor de klassieke details die doorgevoerd zijn in de kroonluchter, het plafond, de spiegel en de schouw. Het geeft een fijn contrast met de moderne wanden.

Minpunten

Tsja, toch weer die stoelen. Kijk nou toch! Maar ik snap het wel. Dit was namelijk altijd de Groene Salon. Dat was vanwege de groene zijde dat op de wanden was gespannen. De stoelen waren over. Ik zeg: Op marktplaats ermee!

Wat ze wel moeten doen

Dat groen van die stoelen vind ik wel mooi contrasteren met de DNA-bakstenen. Dus dat bankje eruit en de Polderbank van Hella Jongerius erin! Samen met de East River Fauteuils, ook van Jongerius, zoals op de foto.

Bel de opkoper maar alvast.

Hij staat er echt, de Knotted Chair in de Blauwe Salon.

De Blauwe Salon

De blauwe salon is eigenlijk ook mijn favoriet…  Ja sorry, maar kijk toch eens naar dat geweldige kunstwerk op de wanden. Je blijft ernaar kijken, want zit er nou diepte in, verspringt het beeld? Het is een wandbespanning van kunstenaarsduo Maurice Scheltens en Liesbeth Abbenes. Het is geweven fullcolour jacquard van een collage die de kunstenaars maakten van allemaal spullen van de bewoners maar ook uit het archief van het koningshuis. Je ontdekt er steeds weer iets nieuws in. Onderaan een filmpje over hoe dit kunstwerk tot stand kwam. (Aanrader!)

Pluspunten

Wat een prachtige moderne uitvoering van de oude techniek om wanden met textiel te bespannen. Ook het verspringende effect in de panelen… Wauw! Alweer twaalf punten hoor!

En…kijk wat daar nou ineens in een hoekje rechts naast de haard staat? Ja, je moet goed kijken, maar daar staat zo maar een stukje Dutch design! Waarachtig ook nog een stoel! Het is de Knotted Chair, waarmee Marcel Wanders in 1996 in een klap doorbrak. Nog eens 12 punten!

Minpunten

Het begon zo goed, met die Knotted Chair en dat lichtblauwe bankje, waarvan ik graag vermoed dat het fluweel is, is ook wel prima. Maar die stoelen weer… Ik hou best van een klassiek detail in zo’n klassieke kamer. Maar toch niet in die prominent aanwezige medaillon stoeltjes?! Het zijn er wel zes! Bel de opkoper maar alvast.

Wat ze wel moeten doen

Laten we hier verder gaan met Marcel Wanders. Bijvoorbeeld met diens Charles Chair. Vier zijn voldoende. Hoewel een paar blauwe Love Sofa’s van Wanders hier ook geweldig zouden zijn. Maar, ik zie die staatshoofden daar niet zo gemakkelijk uit opstaan als ik deed toen ik in Milaan bij Wanders op bezoek was. (dat staat gelukkig niet op de foto…;)

Máxima, wat maak je me nou?!

De Witte Eetkamer (die eigenlijk grijs is)

De witte eetkamer

De laatste kamer van de tour. De witte eetkamer. Tsja, een en al historie. Allemaal 18-de eeuws. Daar hoor je natuurlijk niets aan te veranderen. Alleen maar aan te restaureren. En dat is gebeurd. Vooral het rijk gedecoreerde koepel plafond werd onderhanden genomen.

Pluspunten

Nou, kom, 10 punten voor knap restauratiewerk.

Minpunten

Zucht, waar moet ik beginnen. Kijk toch eens naar dat tafelkleed. De vouwnaad is er niet eens even uitgestreken. Daar kom ik hier thuis wel mee weg, maar Máxima, wat maak je me nou?! En dan alwéér die stoelen! Zo oncomfortabel dat je gasten snel besluiten ‘maar weer eens op huis aan te gaan’? Dat kan natuurlijk goed de bedoeling zijn. Maar sjonge het oog wil ook wat!

Wat ze wel moeten doen

Ik zou hier voor een budget oplossing gaan met een heel betaalbare Nederlandse design stoel: de Mia armchair van het Zaanse Zuiver. Ja, ja, dit is de witte eetkamer maar dat combineert juist prachtig met de koningsblauwe Mia. Een tikkie kleur erbij. En dan misschien de oranje versie voor de gastheer en -vrouw? Een prima betaalbaar stukje Hollands design. Want we hebben er hier veel nodig en  moeten natuurlijk wel een beetje op de centjes letten. Toch?!

 

Foto’s Huis ten Bosch: Rijksvastgoedbedrijf

EXTRA WEETJES, klik op het pijltje!

HUIS TEN BOSCH IN CIJFERS

 

De totale verbouwing van Huis tem Bosch kostte 63 miljoen. (Tsja, monument en groot en oud, dan krijg je dat…)

 

Voor het interieur was onder meer nodig:

510 m2 marmoleum (nota bene bij mij ‘om de hoek’ gemaakt)

180 m2 bolon (geweven vinyl projectvloer, slijt niet snel onder veel voetverkeer)

53 m2 gietvloer (hip!)

1300 m2 tapijt (minder hip, maar vooral met houten border gebruikt, wat dan wel weer mooi is)

230 m2 vloertegels

420 m2 tegelwerk op de wanden (bijvoorbeeld in de keuken, die lijkt op een Amerikaanse Diner)

695 m2 houten vloeren (mooi!)

773m2 bestaand/hergebruikt marmer, steen en graniet (sustainable!)

139m2 nieuw marmer, steen en graniet (hip en mooi!)

 

WORDT DIT DE BLINDE WOONVLEK VAN MÁXIMA?

 

 

O,o….een draadje uit het plafond…

Leuk om te ontdekken, trouwens, is dat zelfs ons koninklijk paar in de valkuil van het vergeten peertje dreigden te vallen. In de witte eetkamer steken vergeten elektriciteitsdraadjes uit het plafond. Pas op hoor Máxima, dat ze niet op je blinde woonvlek gaan vallen. Dat is een veel voorkomende aandoening van mensen die uitgebreid verbouwden. Alle meubels zijn weer naar binnengeschoven, de gordijnen hangen de andere lampen doen het en die laatste draadjes aan het plafond lijken er helemaal niet meer toe te doen. ‘Komt nog wel’. En voor je het weet ben je vijf jaar verder. (Ja, ik spreek uit ervaring) Nader onderzoek leert dat hier nog een 18-de eeuwse kristallen kroonluchter komt, die is nog niet uit restauratie terug. Gelukkig maar!

Video over het ontstaan van de kunst in de Blauwe Salon.

 

 

 

Back To Top