Ga naar hoofdinhoud

Hoe onze Sedum voortuin een mislukking werd

Oké, ik moet even met de billen bloot. Het gaat namelijk niet altijd zoals je had bedacht op de tekentafel. Hier lees je het verhaal over onze mislukte Sedum-voortuin.

Twee jaar geleden schreef ik een blog over onze gerenoveerde voortuin. Een bijzonder ontwerp vol met Sedum, ook tussen de voegen van de flagstones. Ik krijg nog regelmatig reacties en vragen over mijn ervaringen met onze Sedum-voortuin. Dus is het tijd voor een update. Die ervaringen zijn namelijk niet zo best… Sterker nog, we hebben recent de hele voortuin (en het is geen kleintje…) opnieuw moeten aanpakken.

Wat is er gebeurd?

Allereerst moet ik misschien een disclaimer geven. Deze mislukking is gebaseerd op Sedum van maar één leverancier. Misschien was die van slechte kwaliteit? Het kan ook zijn dat dit Sedum het op andere grond, dus niet onze Noord-Hollandse natte bodem, het wel goed doet. Of zonder de hoge bomen die er hier omheen staan wel mooi was gebleven.

Hoe dan ook, bij ons ging het mis. Na een jaar zag ik dat één soort in de combinatie van vetplantjes de overhand begon te nemen. En dat was nou net de lelijkste. Er groeide een soort spaghetti met maar 1 blaadje op het puntje. Alsof je een pan spaghetti met wat snippers basilicum over de voortuin had uitgesmeerd. En toen stierf de hele boel af. O, en onkruidvrij? Nog geen maand. Ik heb nog nooit zoveel paardenbloemen gezien als die eerste zomer.

Het ging in eerste instantie zo goed…

Plastic door de hele wijk

Daarbij kwam dat deze rollen sedum op een soort net van plastic bleek te zijn gekweekt en dat zwarte plastic gaas kwam op die plekken bloot te liggen. Gek genoeg bleken vogels er dol op! Vooral Eksters en Kauwen schepte er genoegen in om dat plastic gaas omhoog te werken en er hele stukken uit te trekken. Op een gegeven moment vond ik in de heg bij de achterburen een merel die met een stuk van dat gaas een nest probeerde te maken. Dat was nog wel een aardige toepassing maar uiteindelijk vond ik tot ver in de wijk stukken van dat plastic gaas uit mijn tuin verwaaid. ERG! En onze nieuwe jonge hond, Memphis, ging er ook helemaal op los. Die vond een beginnetje dat de vogels hadden achtergelaten en sleepte met hele stukken plastic ‘wol’ door de tuin. Zucht. Dit kon niet langer zo.

Zie hier de metamorfose van onze tuin en nieuwe huisgenoot Memphis, onze Portugese Waterhond.

De voortuin 2.0

Met pijn in ons hart, of eigenlijk vooral, met pijn in onze portemonnee, hebben we besloten al de sedum-resten, inclusief het plastic gaas, de laag lava split en meters worteldoek er weer uit te schrapen en te vervangen voor simpel gras. Om je een idee te geven, we hebben het hier over zo’n veertig vierkante meter. Snik!

Ook het plan om een pad van flagstones te maken die gevoegd zouden zijn met laag, beloopbaar sedum, was natuurlijk mislukt. Het pad naar onze voordeur bleek vooral voor oudere bezoekers een soort hink-stap-sprong-avonturen-baan. En dus eigenlijk ronduit gevaarlijk. Vooral toen de stenen door het stervende sedum los kwamen te liggen. Dus hebben we die hergebruikt en met cementvoegen tot een echte paden gemaakt.

De nieuwe situatie waarbij de robotmaaier uitkomst biedt.

Inmiddels is het allemaal af en zijn we nog nooit zo tevreden met de voortuin geweest. Het gras en de duidelijke paden geven een veel rustiger en ruimtelijker beeld. Het is nog spannend hoe het gras het op de schaduwrijke plekken onder de bomen gaat houden, maar daar hebben we Shaun voor aangeschaft. Shaun-het-schaap is onze elektrische grasmaaier van Husqvarna. Robotmaaiers houden het gras kort, de mat dik en behoorlijk vrij van onkruid. Tot nu toe ziet het er erg veelbelovend uit…

Wat wél lukte

De nieuwe indeling past perfect bij wat wel lukte in de voortuin make-over van twee jaar geleden. Namelijk de groene opritten, waar we kunnen parkeren op gras door de grastegels, de cortenstaal bakken met verschillende grassen en de rode beukenhaag langs het hekwerk.   

Natuurlijk hebben we verhaal gehaald bij de tuinman die destijds het Sedum heeft aangelegd. En die heeft op zijn beurt weer verhaal gehaald bij zijn leverancier. Op een korting op de herinrichting na, heeft het niet veel opgeleverd, ook weinig wijsheid over het waarom van de mislukking. Want Sedum kan toch (licht) belopen worden? Groeit toch altijd en overal en vooral ook in de schaduw van hoge bomen? Nou, dus niet per se. Een collega tuinman van de onze heeft hetzelfde meegemaakt en concludeerde: Sedum-matten hebben wel degelijk zon nodig. Vlakbij hoge bomen gaat het moeilijk.

Of dat waar is? Geen idee. En nogmaals: Wie weet hadden wij een maandagochtend-partij van slecht Sedum, waar net een storm van paardenbloempluis over was gewaaid. Domme pech misschien. Hoe dan ook, mijn advies: informeer je goed als je aan grote oppervlakken Sedum begint en dan vooral over de ondergrond waar het op wordt gekweekt. Inmiddels weet ik dat Sedum ook op een web van kokos geleverd kan worden. Dat is al een stuk beter dan die plastic zooi die wij onbedoeld het milieu in hebben geholpen…  

Zo, de broek kan weer aan. En ik ga me weer lekker op interieurs richten. Ben ik een stuk beter in! Heb je behoefte aan feedback over je restyle- of verbouwplannen en wil je alvast zien hoe de plannen er uit komen te zien? Kijk dan eens hier of hier. Mail mij gerust over de mogelijkheden voor een plan op maat.

Trouwens: Ik maak altijd onafhankelijke keuzes voor producten. Wel ontvang ik soms een kleine aanbreng-commissie als je iets koopt via een van de links in sommige van mijn blogs.

Back To Top