Therapeutisch haken

Kijk, helemaal zelf gehaakt! Dat kon ik helemaal niet, maar dat is nou typisch iets wat je leert als je bij iemand aan het waken bent. En dat heb ik in januari gedaan. Een week gewaakt bij mijn moeder en dan blijkt gedachteloos haken ontzettend heilzaam. Een idee van mijn zus, die het me ook leerde. Mijn zus en ik hebben samen onze moeder de laatste week van haar leven verzorgt en dus ook niet meer alleen gelaten. Een heel bijzonder proces. We leefden in een bubbel, de drie dames Govaars. Nu zijn we mijn moeders huis aan het leeghalen.

Het is een raar idee dat je satelliet-thuis er niet meer is…

Het is een raar idee dat je ouderlijk huis, eigenlijk je satelliet-thuis, de plek waar je in geval van absolute nood nog naartoe kan omdat je er ook een beetje hoort, er dan ook niet meer is. Inmiddels loopt ons huis vol met relikwieën uit dat satelliethuis. Maar dit therapeutische dekentje zal een aandenken blijven aan die bizarre laatste dagen van mijn moeders leven. En me er aan herinneren dat je altijd tot veel meer in staat bent dan je van te voren gedacht had (en dan heb ik het niet alleen over netjes haken ; ) En dit dekentje zal me ook helpen onthouden dat je zelfs tijdens inktzwarte dagen bijzondere ervaringen op doet die je leven verrijken. Best een bijzonder dekentje dus!